شیوع پاروویروس b۱۹ انسانی در اهداکنندگان خون به روش الایزا و pcr

� چکید ه   سابقه و هدف   پاروویروس b19 انسانی، ویروسی بسیار کوچک با dna تک رشته ای، بدون پوشش و عضو خانواده پاروویریده می باشد. پاروویروس b19 انسانی موجب بروز تعدادی از بیماری های بالینی شامل اریتمای عفونی(بیماری پنجم)، هیدروپس فتالیس، بحران آپلاستیک گذرا، آرتروپاتی و کم خونی مادرزادی می شود. انتقال ویروس از طریق تنفس، انتقال خون و فرآورده های خونی است. dna ی b19 از طریق روش های حساس pcr قابل تشخیص است. بررسی های قبلی نشانگر آن است که افرادی که ایمونوگلوبولین از نوع igg ضد ویروس در خونشان ظاهر شده، از نظر وجود ویروس منفی هستند. آنتی بادی های کلاس igm پاروویروس b19 انسانی به طور معمول برای چندین ماه و آنتی بادی کلاس igg پاروویروس b19 برای چندین سال و حتی تا پایان عمر دوام دارند. هدف این مطالعه تعیین شیوع پاروویروس b19 انسانی در بین اهداکنندگان خون در تهران بود.   مواد وروش ها   مطالعه انجام شده از نوع مقطعی بود. به روش نمونه گیری تصادفی، سرم 730 اهداکننده خون که از نظر anti-hiv ab ، hbsag و anti-hcv ab منفی بودند، به لحاظ حضور igm و igg علیه پاروویروس b19 ابتدا به روش الایزا بررسی شدند. سپس نمونه تمام سرم ها برای حضور dna ویروس با روش semi-nested pcr مورد بررسی قرار گرفتند.   یافته ها   از میان 730 اهداکننده خون، 4 نفر(5/0%) در سرم آنتی بادی خاص igm داشتند و سرم این افراد برای igm anti-b19 مثبت گزارش شد. از میان این تعداد اهداکننده، 338 نفر(50-7/42 = 95% ci ، 3/46%) برای آنتی بادی خاص igg مثبت بودند. dna ی پاروویروس b19 در هیچ یک از سرم های اهداکنندگان یافت نشد.   نتیجه گیری   با این که عفونت b19 در برخی دریافت کننده های خون می تواند عوارض زیادی به همراه داشته باشد، هنوز غربالگری اهداکنندگان برای این ویروس اجباری نیست. از یک طرف شیوع igg در میان اهداکنندگان تهرانی بالا بود و از طرف دیگر، هیچ یک از نمونه ها برای dna ی b19 مثبت دیده نشد که این به معنای پایین بودن خطر انتقال ویروس از طریق انتقال خون می باشد. مطالعات بیشتری بر روی تعداد زیادی از اهداکنندگان و هم چنین گروه های پر خطر لازم است.   کلمات کلیدی : پاروویروس، اهداکنندگان خون، شیوع، pcr